Το δημιουργικό παιχνίδι

Την τελευταία δεκαετία η τεχνολογία έχει κατακλύσει τα πάντα γύρω μας και έχει αλλάξει ραγδαία τον κόσμο, εισάγοντας «καινά δαιμόνια» από τον τρόπο που θα κάνει κανείς τις αγορές του και θα πληρώσει μέχρι τον τρόπο με τον οποίο θα διασκεδάσει. Σε αυτή λοιπόν την εποχή που τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο το παιδικό παιχνίδι δεν θα μπορούσε να μην παρουσιάζει αλλαγές.

Τα σημερινά παιδιά – ένα από αυτά είμαι περίπου κι εγώ- έχουν γεννηθεί σε μια εποχή που κυριαρχεί το ηλεκτρονικό παιχνίδι. Αυτό καθ' εαυτό σαν γεγονός δεν είναι κάτι τόσο τραγικό, ή τουλάχιστον δεν είναι όσο τραγικό θέλουν να το παρουσιάζουν οι προηγούμενες γενιές ανθρώπων. Ο λόγος είναι πως οι κοινωνίες προχωρούν και εξελίσσονται και πως είναι κάτι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό και στην εξέλιξη του παιδικού παιχνιδιού.

Το κακό όμως της όλης ιστορίας είναι πως πολλές φορές το παιχνίδι χωρίς κάποια ηλεκτρονική συσκευή παρουσιάζεται στα παιδιά ως τιμωρία και αντίποινα για κάποια κακή συμπεριφορά γιατί από την φύση του το δημιουργικό παιχνίδι θέλει σκέψη, φαντασία και προσπάθεια. Ενώ το να παίξουν τα παιδιά τα ηλεκτρονικά τους παιχνίδια τους δίνεται συχνά με την μορφή κινήτρου. Αυτή η αντιμετώπιση είναι λάθος και δεν δημιουργεί κανένα ενδιαφέρον στα παιδιά με τον τρόπο που συμβαίνει ώστε να αφήσουν από τα χέρια τους τις ηλεκτρονικές συσκευές και να δημιουργήσουν μόνα τους τα δικά τους παιχνίδια και η ευθύνη βρίσκεται καθαρά στο μέρος των μεγάλων.

Τα παιδιά δεν έχουν πλέον καθαρή εικόνα για το τι εστί δημιουργικό παιχνίδι. Έμαθαν σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού γιατί εμείς τους το διδάξαμε. Τους διδάξαμε το εύκολο και το γρήγορο. Για αυτό και κάτι που ποτέ δεν τους δείξαμε σωστά το θεωρούν τιμωρία. Αυτή η συνθήκη για να ανατραπεί και μέσα στο παιδικό μυαλό να ανθίσει και πάλι η φαντασία και η χαρά για δημιουργικό παιχνίδι χρειάζεται ένας βασικός σύμμαχος. Αυτός είναι η διάθεση των γονιών να δώσουν λίγο από το χρόνο τους καθημερινά στα παιδιά τους. Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αλλά η διάθεση των γονιών είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που θα βοηθήσει στο να επέλθει αλλαγή στις συνήθειες των παιδιών σχετικά με το παιχνίδι.

Ένα κοινό γνώρισμα όλων των παιδιών είναι πως θέλουν να παίζουν με τους γονείς τους σε κάθε ευκαιρία. Αν οι γονείς λοιπόν μέσα στην ημέρα ορίσουν μία ώρα στην οποία θα παίζουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τα παιδιά τους για παράδειγμα ή θα φτιάχνουν παρέα ένα παζλ, τότε τα παιδιά θα ευχαριστιούνται για την συμμετοχή των γονιών τους στο παιχνίδι και έτσι θα υπάρξει ισορροπία ανάμεσα σε ηλεκτρονικό και δημιουργικό παιχνίδι. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά μαθαίνουν και μιμούνται ό,τι βλέπουν αρχικά από τους γονείς τους. Και αυτή η εικόνα θα είναι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά που θα έχουν έτσι το ερέθισμα να ασχοληθούν περισσότερο με το δημιουργικό παιχνίδι.

Προφανώς και η λύση που προτείνω δεν είναι πρωτότυπη αλλά είναι ο μόνος τρόπος τα παιδιά να αγαπήσουν το παιχνίδι χωρίς ηλεκτρονικές συσκευές. Παρ’ όλα αυτά ως κατακλείδα θεωρώ πως η ισορροπία στον χρόνο που τα παιδιά παίζουν και τους δύο τύπους παιχνιδιών-ηλεκτρονικού και δημιουργικού- είναι πολύ σημαντική. Το μέτρον άριστον είναι μια αρχή που πρέπει να διέπει και το παιδικό παιχνίδι.

 

Γιάννης Γιάννογλου

Δάσκαλος Ειδικής Αγωγής